جهان با من برقص فیلمی است که خودم منتظر چنین فیلمی از سروش صحت بودم، این فیلم درباره مردی به نام جهاگیر است که جهان صدایش می کنند و بر اثر بیماری ای در شرف مردن است! دوستانش هم برای آخرین تولّد او دور هم جمع می شوند و همین دور هم جمع شدن سبب شکل گیری اتفّاقاتی است که در فیلم روایت می گردد.
اولین چیزی که با دیدن این فیلم به ذهن شما می آید، مرگ و زندگی است که برخی از مخاطبان و منتقدان معتقدند که به درستی این مفاهیم را درک نکرده اند.
جالب است؛ من از افرادی که این فیلم را دیده اند نظرشان را پرسیدم و فکر کنم حدود 70 یا 80 درصد از این فیلم راضی بودند و به سایرین پیشنهاد می کردند که حتماً این فیلم را ببیند. امّا هیچ فیلمی در دنیا وجود ندارد که همه از آن راضی باشند بنابراین برخی افراد هم می گفتند نه تنها با فیلم ارتباط برقرار نکرده اند بلکه از شیوه روایت بسیار ناراضی اند.
در نزد منتقدان این رضایت به 50 تا 60 درصد کاهش پیدا می کند که شاید به دلیل مشاهده زوایای پنهان فیلم می باشد.
برخی نظرات مخاطبان به صورت تصادفی:
-ارزش دیدن داشت.
-بر خلاف سریال های سروش صحت، فیلمش خوب از آب درنیومد.
-خدایی کلیت خیلی خوبی داشت ولی من با او جنبه های سورئال ارتباط برقرار نکردم(گروهی که می نواختند.)
یک توضیح کوتاه: دوستان گروه نوازنده داشتند سمفونی مرگ را می نواختند.
-عالی بود، خیلی لذت بردم.
برخی نقد منتقدان:
-می تونست خیلی بهتر باشه.
-راستش از آن فیلم‌هایی نیست که دیدنش را بشود به همه توصیه کرد با این حال در این روزها سوژه‌اش که در حقیقت مرگ است و روابط بین آدم‌ها که حول مرگ شکل می‌گیرد، قابل تامل است.
-فیلمی روان و خوشایند با بازی های درخشان 80 درصد بازیگران.
ساحل ملک 
abdolnabi solimani 
