مَهان

این حقیقت ها برگرفته از مصاحبه با این نویسندۀ توانا است که توسط جناب آقای احمد اخوت ترجمه شده است

1

نوشتن را کاملاً اتفاقی شروع کرده و به گفتۀ خودش شاید برای این بوده که می خواست به دوستی ثابت کند نسل او هم می تواند بنویسد ولی بعد متوجه می شود چیزی را بیشتر از نوشتن دوست ندارد و در دام می افتد.

2

از نظر او نوشتن لذت بخش است و در عین حال رنج مطلق است.

3

برای هیچ کس آروزی شهرت نکرد و معتقد بود حال و روزش (بعد از شهرت) مثل کوه نوردی است که خودش را تا قلۀ کوه می کشاند و وقتی به آنجا می رسد، چه می کند؟ هیچ می آید پایین یا سعی می کند بیاید پایین. آن هم با حداکثر وقار ممکن.

4

اوایل دوران نویسندگی، حین نوشتن شبانه، هر شب چهل نخ سیگار می کشیده!

5

زمان شکل گیری ایده و نوشتن صد سال تنهایی، پانزده سال، پاییز پدر سالار، هفده سال، و گزارش یک مرگ، سی سال طول کشیده است.

6

کتاب مسخ کافکا برایش جذاب بود زیرا از طریق آن فهمید ادبیات چه امکاناتی دارد.

7

از خیال بافی بیزار بود و به نظرش تخیل برای آفریدن است و سرچشمۀ آفرینش همیشه در نهایت واقعیت است.

8

به عقیدۀ مارکز؛ روزنامه نویسی اش باعث شد بفهمد چطور به داستان هایش سندیت و اعتبار ببخشد.

9

در آخر یک جملۀ خیلی درست، به جا و جالب:

به نظرش هنگام نوشتن اتفاق های غیرمنتظره در داستان رخ می دهد.