مَهان

تعلیق یکی از عناصر داستانی است که باعث می شود مخاطب این شوق را داشته باشد که داستان شما را تا پایان بخواند و همراهی کند. از تعلیق در معرفی خیلی از فیلم ها یا داستان ها استفاده می کنند مثل رمان پر از تعلیق فلان!

نکتۀ کلیدی این است که تعلیق در بین عناصر داستانی دیگر اهمیّت کمتری دارد. یعنی اگر در بررسی یک داستان متوجّه شویم که تعلیق خوبی در داستان به کار رفته ولی شخصیت پردازی ایراد داشته باشد و یا دیالوگ ها اطلاعات مناسبی را به مخاطب ندهد، آن داستان یک فاجعۀ کامل است. یک داستان نویس اگر بخواهد فقط یک داستان پرتعلیق بنویسد و بی خیال عناصر دیگر شود، داستان نخواهد نوشت، یک نوشته ای می نویسد که فقط خودش با آن ارتباط برقرار خواهد کرد. برای نمونه شما اگر یک داستان معمایی بنویسید و ماجرا را طوری بیان کنید که مخاطب تا آخر تشنه و مشتاق باشد ولی در آخر داستان یک دلیل نه چندان جالب را بنویسید، مخاطب نه تنها به خاطر تعلیقتان شما را ستایش نمی کند، بلکه شاید چند تا توهین هم بهتان بکند! البته این حرف های من نباید باعث شود تعلیق را برای همیشه فراموش کنید بلکه باید به خاطر داشته باشید، تعلیق خوب است که باشد امّا نباید خط پیرنگ و شخصیت و خیلی عناصر دیگر را برای پررنگ کردن تعلیق فدا کنید چون ارزشش را ندارد.